Schotland
Whisky
Natuurlijk is er een Loch, een groot meer tussen de groene bergen met schapen. We fietsen Loch Tay in de rondte nadat we in het Outdoor Centre mountainbikes opgepikt hebben. Een pittig tochtje. Zeiknat en met modder tot in de nek komen we na driekwart Loch Tay in een pub annex restaurant aan. Grote bak bier en een schaaltje pie. ‘s Avonds wint Schotland van Frankrijk maar wij kunnen het niet zien, in de pub is geen betaal-tv. Uiteten kent ook luxer varianten die gelukkig veel smaakvoller zijn, reserveren gewenst.
Alhoewel we geen whiskydrinkers zijn moeten we er wel aan geloven. Edradour, esthablished in 1825, is Schotland’s kleinste distilleerderij, slechts twaalf vaten per week en een man of drie personeel. We nippen whisky en geven professionele oordelen. De rondleiding is geinig. Grote koperen ketels, leidingen en vaten die tien jaar worden opgeslagen in zwart geblakerde schuren vanwege de alcoholverdamping. Na een lunch in weer zo’n mooie kroeg bezoeken we Blair Castle, een wit kasteel in the Highlands. Koopman krijgt het op z’n heupen en rent in recordtempo door de prachtige zalen van het kasteel. Hartog en Smit doen stoer mee en twintig minuten staan we weer buiten, een suppoost in opperste verbazing achterlatend.
Buiten staat een eenzame doedelzakspeler zijn wangen blauw te blazen. Later zien we een heel orkest in het stadje voor het vliegveld, daar waar Hartog een hefboom op een parkeerplaats probeert terug te koppen. Wat kan een mens toch lol hebben om menselijke fratsen. Het is grauw en bewolkt. En het begint te miezeren. Time to go.
Met een huurauto gaat het niet altijd goed. In Schotland gaat het mis met de clutch, zegt de medewerker van het verhuurkantoor, de koppeling. Dat hadden wij ook gemerkt, on the highway. Wij krijgen de schuld en die bedraagt 1200 pond. Belachelijk! Ruud vecht het aan en na maanden soebatten krijgen we ons geld terug.
