Sevilla
Een flesje Manzanilla
Optocht
Het voelt als lang geleden -we voelen ons ouder worden – als we na 27 jaar terug zijn in Sevilla. We vieren m´n verjaardag, Ruud, Anna, Mirjam en ik, bijna 50. Zodra we aankomen, rijden we naar Sanlucar de Barrameda, stad van de Manzanila. Dat drinken we dan ook op de boulevard aan de riviermonding. Met dooie visjes, salade, brood en de zon op ons bolletjes. Dit is de regio van de sherry, eigenlijk een wijn, met een typerende smaak. Hoe dat komt? De deskundigen spreken elkaar tegen. De een heeft het over het typische landklimaat gecombineerd met de invloed van de zee, de ander over de invloed van het zoute zeewater over de landelijke druivenvelden. Snapt u het? Ik niet.
Feit is dat dit het enige gebied in de wereld is waar de sherry vandaan komt. Mijn vader dronk het vroeger voor het eten, weet ik nog. Voor de rest zie je het anno 2007 niet veel meer. Toch, weet de mijnheer in de bodega van Osborne ons te vertellen, is Nederland exportland nummero uno in de wereld, gevolgd door Engeland, de VS en Canada. Thomas Osborne kwam zo´n 200 jaar geleden vanuit Engeland naar Cadiz en dacht, laat ik eens een lekker drankje maken. Osborne – Osborne, met de nadruk op de ne- , zoals de Spanjaarden zeggen, is een van de dertig sherryproducenten in een relatief klein stukje Spanje. We proeven heerlijke Osbornes en onderhouden ons goed met de zakenrelatie van Ruud.
Op mijn verjaardag regent het, maar Sevilla doet het je vergeten. Heerlijke stad, smalle straatjes, mooie winkeltjes, trendy restaurants en wat te denken van de tapasbarretjes! We bezoeken de Arena en gruwelen van het stierenleed, we wandelen in de regen door de Alcazar en likken de oude Moorse stenen. Het Pallacio de Espana herkennen we het meest van ons eerste bezoek. Gigantisch, symmetrisch paleis. Voorzien van alle vijftig provincies met bankjes als rustpunt, aan twee kanten torens om het te beschermen, met drie gebouwen waar we balkonscènes naspelen en een groot plein met dito spuitend fontein.
Bij Osborne
De immense kathedraal komen we nauwelijks in. Het is een week voor Pasen en dat betekent Samana Santa, de goede week. Vooral in het katholieke zuiden wordt dat gevierd met processies. En die wandelen allemaal door de kathedraal. De hele stad staat vol met klapstoeltjes. Duizenden gelovigen gaan dit schouwspel aanschouwen. Zondags loopt heel Sevilla – pakkie-an-deftig – door de stad, met complete families. Uit de kathedraal komen de eerste puntmutsen, het lijken wel aanhangers van de Klux-Klux Klan! Zal toch niet? Nee, we zien witte, zwarte en paarse puntmutsen en praalwagens met Jezus-etalagepoppen, gedragen door gelovige idioten. Dit schijnt de hele week door te gaan.
Pallacio de Espana
s’ Avonds drinken we een Manzanilla in een trendy restaurant, om de drukte te ontvluchten. Uit het raam zien we een Spanjaard, met helm; hij probeert zijn scooter op te komen. Zo dronken hebben we nog nooit iemand gezien. Dit gaat niet goed en we overwegen in te grijpen. In ene spuit hij weg, door de smalle straatjes. De volgende dag lezen we in El Mundo dat het eerste weekend Santa Samana 29 verkeersslachtoffers heeft geëist…..
Als er één bekend symbool is van Spanje, dan is het wel de gigantische zwarte stier in het desolate Spaanse landschap; de Osbornestier. Het logo van de sherryproducent is ontworpen in de jaren vijftig, als krachtig én vriendelijke exponent van het merk. Jarenlang was het hét beeldmerk van Spanje. Toen een wet reclame op de openbare weg verbood, kwam een storm van protest om de stier te verdedigen. Hij staat er nog steeds; de naam Osborne is echter verwijderd.
Stiertje
2007
Spanje
Sevilla -Sanlucar de Barrameda – Puerto de Santa Maria
Enge mensen
