Filippijnen
Jeepney’s
Er zijn een paar volken die met kop en schouder boven de rest uitsteken. Daar zitten geen Duitsers en Fransen bij; wel Soedanezen en zeker Filippijnen. Bijvoorbeeld, je stapt uit de bus in Benaue en je vraagt aan een gozer de weg naar je lodge. Hij vertelt niet waar het is, nee, hij brengt je er naartoe! 
Dat soort dingen gebeuren regelmatig in de Filippijnen; dat kan geen toeval zijn. Eenmaal in de lodge worden we gelukkig; zulke lieve mensen, zo gastvrij en een adembenemende omgeving. De lodge staat tegen een berg en we hebben een hoekkamer met ramen aan achter- en zijkant. Het uitzicht is fantastisch. Een groen berglandschap met overal rijstterrassen er tegen aangeplakt.
Ze schijnen al 2 tot 3 duizend jaar te bestaan, zijn soms 1500 meter hoog en worden wel het 8e wereldwonder genoemd – wat zijn toch die andere zeven? -.
Hier leeft de Ifagaostam, mensen met tooien van kippenveren en kleurrijke gewaden met versiersels; het lijken wel Indianen. Als we over de terrassen lopen, begrijpen we waarom ze van die rare voeten hebben. We wandelen over smalle dijkjes, modderig en glibberig. Het is moeilijk je evenwicht te houden, zeker als je schoenzolen vol blubber gaan zitten. De Ifagao’s lopen hier al eeuwen blootsvoets. Zij krijgen houvast door hun tenen te spreiden, een soort zwemvliesmethode. Met als gevolg dat de tenen zijn vergroeid, ze staan zeker een centimeter uit elkaar.
Families wonen in hutten op palen; klein, primitief en smerig. Tussen de palen schijt van alles: kippen, honden, eenden, varkens, terwijl kinderen zich met zelfgemaakt speelgoed vermaken. Hele aardige, hartelijke mensen. Je kunt ze alles vragen en ze zijn ook geïnteresseerd in ons.
We trekken verder en maken een busreis door de bergen. Mirjam heeft een piepklein plekje in de bus, ik beland op het dak met de rugzakken. Een van m’n mooiste busreizen. Wat een decor. In dit land vind je sowieso ons favoriete vervoersmiddel: de Jeepney. Een soort jeep met een laadbak met dak en aan weerszijde banken. Rijk beschilderd, versierd met spiegels, poppen, stickers en teksten over Jezus. Cassettedeck keihard aan en dan met z’n honderden door Manilla en de rest van het land. Een uniek straatbeeld.
