Slaven

We zitten in het Castle Restaurant en slaan de ene vlieg na de andere van ons af. Een houten restaurant op palen aan de kust.

Vissersfamilies halen de vangst van de dag binnen. Sjorrend aan een touw trekken ze de netten op het droge; dan ruziemakend om de verdeling van de porties.

Ons visje is lekker en het uitzicht over zee rustgevend. We krijgen nog een indrukwekkende middag zonder dat we het weten. We wandelen naar Cape Coast Castle, het Europese slavenfort uit 1653.

Een gids laat ons de kelders zien. Hij vertelt op nuchtere wijze over de lijdensweg van zijn voorouders. De rillingen lopen letterlijk over je rug. In een donkere hoge ruimte, opgetrokken van dikke stenen, met aarde op de grond en twee kleine patrijspoortjes voor een beetje licht, werden honderden mensen opgesloten. Hier verbleven ze soms maanden voordat ze verscheept werden. Voedsel werd naar binnen gesmeten en alleen de allersterkste overleefden.

Dan werden ze geboeid onder de binnenplaats geleid, de zware houten deur werd geopend en begon een maandenlange ellende op zee. Wie dan de mazzel had om in de nieuwe wereld levend aan te komen, had een carrière als slaaf in het verschiet. Je bent er stil van. Je schaamt je voor je ras tegenover de gids. Je zegt het tegen hem maar “it’s no problem. Have a nice day”.

Op die deur hangt een bordje met ‘Door of No Return’, wanneer deze opengaat, zie je van links naar rechts de Atlantische Oceaan. Nu dansen er tientallen vissersbootjes en zwemmen de kinderen er omheen. Toen gingen ze om nooit meer terug te komen. Generaties later kwamen kleine groepjes terug. Symbolisch stapten twee afstammelingen van de slavernij via de andere zijde naar binnen. Sindsdien hangt aan die kant: ‘Door of Return’.

Een beetje aangeslagen nemen we een taxi terug naar ons hotel, of eigenlijk botel want het hoofdgebouw staat op palen in een meertje. Zittend aan een drankje zie je de babykrokodillen traag voorbij zwemmen. Aan het eind van de dag bezetten tientallen ibissen de boom in het meer naast ons zitje. Ze bouwen nestjes. ‘s Morgens bij het ontbijt zijn het heel andere vogels die alles weer afbreken. Zo blijf je bezig. We ontmoeten Ben en Annemarie, handelaren in Afrikaanse kunst, en rijden met hen naar een paradijselijk strandverblijf in Axim. De rondleiding in het fort blijft in ons hoofd zitten.

Vlakbij Lake Volta, aan de rivier, heb je een paar lodges aan Aylo’s Bay. Je zit met een olielampje op je veranda als het avondeten gebracht wordt. Bij het ontbijt zie je de omgeving pas goed; bush-bush, vissers in uitgeholde boomstammen op de brede rivier en de brutale aap! Wanneer we de veranda aflopen naar de ponton in de rivier weet hij zich de restanten van ons ontbijt gelijk toe te eigenen.

2003
Accra
Afrika
Accra – Akosombo – Lake Volta – Dodi Island – Koforidua – Kumasi – Owabi Wildlife Sanctuary – Cape Coast – Axim – Ankasa forest – Takoradi – Elmina – Biriwa – Accra

Kijk ook op Dodi Island