Macao
Kast
We kunnen China verlaten via een andere route dan we gekomen zijn. Uiteindelijk moeten we weer terugvliegen vanuit Hongkong maar we gaan eerst naar Macao, het Portugese zusje van het Britse Hongkong. Inmiddels behoren beide tot het moederland, weliswaar met een aparte status. Landje scoren zat er toen al in.
Een grens overgaan heeft toch iets magisch, zo ook hier. Een slagboom, douane en een stempel in je paspoort; dat is toch het mooie van reizen. Macao is de oudste kolonie in Azië, gesticht in 1557. Een raar stukje wereld want het wordt bewoond door Chinezen, je ziet Portugese, Europese gebouwen en overal staan casino’s. Macao is een van de dichtbevolkte gebieden ter wereld dus het krijgen van een goedkope kamer is geen eenvoudige opgave. 
We vinden er een zoals we nog nooit gehad hebben en niet meer zullen krijgen. Voor veel geld huren we een kamer als een kast met een bed en een kleuren-tv. Geen raam, niks. We genieten van de tv, internationale zenders, dat is lang geleden. Maar we verklaren onszelf voor gek dat we hierin verblijven. De avond vergoed veel. Toeristen komen hier voor het gokken en dat kan ons gestolen worden.
Bij toeval komen we in een Portugees restaurantje en jongens, jongens, wat een pret. Na maandenlang Aziatisch voedsel bestellen we een vinho verde en we krijgen daar ook nog olijfjes bij! Ach, wat kan een Hollander zich dan Europeaan voelen. Het lijkt op thuis komen. Al gauw krijgen we gezelschap van twee oude Portugese baasjes. Beide getrouwd met Chinese vrouwen en het grootste gedeelte van hun leven wonend in dit gedeelte van Azië. Ze praten met veel heimwee en passie over hun verleden. Het lot heeft hen hierheen gebracht, nu hebben ze hier werk, een woning en familie. Ze kunnen toch niet terug? Hun beide echtgenotes zitten er zwijgend bij en serveren ons een traditioneel Portugees toetje. We zijn voldaan en moeten nodig naar onze kast. Morgen vertrekt de snelle hovercraft over de Zuid-Chinese zee naar Hongkong.
