Zuid-Afrika
Druiven
In het achterland van Kaapstad wemelt het van de wijnhuizen. Hier vind je Viljoensdrift, het wijnhuis van Fred Viljoen en zijn familie. We rijden dwars door kilometerslange druivenvelden, tussen bergen en heuvels, met hier en daar een farm. Met Fred zitten we al snel aan de Chardonnay en wat is die alle Jezus lekker. “Butter”, zegt Fred, en inderdaad, de wijn is vetlekker. Met zijn terreinwagen laat hij ons verschillende druivensoorten zien die hij verbouwt. Cabernet Sauvignon, Syraz, Merlot, Pinaut, Chardonnay. Elke druif is anders, smaakt anders en het blad verschilt ook keer op keer. En dan te bedenken dat er in de wereld 500 druivensoorten zijn!
We varen op zijn bootje en drinken rosé. Prachtig gebied met de Elandsberg als decor. ‘s Morgens vroeg rijdt voor het eerst zijn gigantische druivenplukmachine over een van zijn velden. Een onwijs ding die de druiven van de stokken trilt. De zwarten mogen de restanten eraf halen.
Dat voelt sowieso een beetje raar in dit land. De blanken hebben alles, de zwarten de restjes. “Moet je zien, als die zwarten gaan autorijden” zegt Fred als een groepje arbeiders in een schrootauto voorbij rijdt. De manier waarop hij het zegt, voelt niet goed. Terwijl wij het zo goed bij hem hebben, toch? Gesprekken over de verhouding zwart en blank verlopen moeizaam. Geschiedenis, economie, politiek, alles passeert de revue. Het lijkt wel of wij er meer mee bezig zijn dan zij.
We belanden in een privé wildpark. We twijfelen of het wat is. We laten ons door de camp-ranger naar onze slaapplaatsen rijden: twee grote safaritenten, met een vuurplaats tussen ons in, aan een rivier. Helemaal goed. Al snel hebben we door dat we de enige gasten zijn. We gaan op gamedrive; tas met bier mee, in de landrover, off we go! Het is een klein park maar des te groter de blijdschap bij het spotten van wilde dieren. Een stuk of vijf giraffen, twaalf zebra’s en diverse antiloopachtigen. Op het diner staat kudu. “Uh-uh, uh-uh, we doen een kudu na”, zingen we blij, helemaal alleen in het restaurant nadat we zijn opgehaald door onze camp-ranger en verwend worden door de – zwarte – bediening. De blanke eigenaar is een paar dagen naar het casino in Port Elizabeth. Morgenochtend vroeg weer een gamedrive, nu eerst kampvuur.
Je verwacht ze niet maar ze zijn het echt; pinguïns in Zuid-Afrika. Op Boulders Beach ligt eerst hier en daar een verdwaalde pinguïn; als je doorloopt zijn het er honderden. Ze lopen als butlers, mafkezen, parmantige druiloren, van hun kuil naar zee en dan snel heen en weer. Ooit afgezakt van de Zuidpool zit hier nu een broedkolonie zwartvoetpinguïns. Het zeewater is steenkoud, daarboven is het 30 graden, goedemiddag.
